Przykazanie

(2 J 4-9)
(Łk 17,26-37)
Piątek XXXII t.zw., rok II

Wezwanie do miłości według miary Chrystusa jest podstawowym i w gruncie rzeczy jedynym punktem odniesienia życia chrześcijańskiego. Ciekawe, że św. Jan w tym kontekście właśnie pisze o wierze w prawdziwe Wcielenie Syna Bożego. Oto Bóg stał się człowiekiem - Nieogarniony przyjął ograniczenia ludzkiej natury, czasu i przestrzeni. Uniżył się, by nie tylko być z tymi, których ukochał (bo jest z nimi zawsze), ale by pozwolić im doświadczyć tej miłości. On chciał, byśmy tę miłość dostrzegli i jej uwierzyli.
Swoją drogą, to odniesienie do Wcielenia przypomina, że miłość jest rzeczywistością bardzo konkretną. Nie zamyka się w uczuciach, emocjach, ideach czy deklaracjach. Wyraża się w czynach, słowach, gestach. To trud, ale trud błogosławiony.