Koniec drogi

(Ap 22,1-7)
(Łk 21,34-36)
Sobota XXXIV t.zw., rok II

Szczęście życia wiecznego nie polega na braku cierpienia (choć rzeczywiście ma go nie być), ale na głębokiej komunii człowieka z Bogiem. W ostateczny sposób człowiek odnajduje siebie przed obliczem Pana. I widzi, że jest "na swoim miejscu", że szukał tej miłości całe życie i wreszcie ją odnalazł w pełni.
Tak dopełnia się droga - Baranek jest moim światłem. Wszystkie pytania znajdują odpowiedź, wszystkie wątpliwości - wyjaśnienie, każde cierpienie - sens.